Soğanlı Güveç Tarifi
Soğanlı Güveç Kullanılan Malzemeler
* Bir Buçuk Kg Kuşbaşı Kuzu Eti
* 500 Gram Arpacık Soğan
* 2 Çorba Kaşığı Tereyağı
* 6-7 Diş Sarmısak
* 2 Çorba Kaşığı Salça
* 1 Su Bardağı Sıcak Su
* 3-4 Adet Kurutulmuş Arnavut Biberi
* Tuz,
* Pulbiber
Soğanlı Güveç Yapılış Tarifi
Eti arpacık soğanla birlikte büyükçe bir tencereye alın.
Tereyağını ilave edin ve 3-4 dakika kavurun.
Sarmısak, salça ve pulbiber ekleyip kavurmaya devam edin.
Daha sonra tüm malzemeyi bir güveç kabına boşaltın ve üzerine sıcak suyu gezdirin.
Tuzunu ayarlayın ve kurutulmuş Arnavut biberlerini dizin.
Güveç kabının kapağını kapatıp, önceden ısıtılmış 200 derece fırında 2 saat pişirin.
Soğanlı Güveç Püf Noktası
Etin yağlı kısımları yemeğe lezzet katacağı için bu kısımları almadan birlikte pişirin.
Güveç Nedir?
Güveç Nerelerde Kullanılır?
İnsan sağlığına zararı olmayan killi topraktan pişirilerek yapılan kaplara güveç denir. Güveçte pişen et ve sebze yemeklerinin, tavuk veya deniz ürünlerinin ya da baklagillerin tadı bir başka olur. Çünkü toprak kaptan aldığı o has kokuyla yemeğin rayihası da bir farklı olur.
Kısık ateşte malzemenin güveçte pişme süresi 2-3 saatten fazla olup sonuç elbetteki her zaman mükemmeldir. Ayrıca güveçte yapılan yemekler o an ve sıcak olarak servis edilir. Güveç yemekleri ikinci kez ısıtılmaz.
Güveçlerin içinin sırsız olması sağlık açısından da daha yararlıdır. Çünkü güveçlerin sırla kaplanması her ne kadar su sızdırmaz olmasını sağlasa da sırların içerisinde kurşun v.b. zararlı maddelerin olması güveçleri sağlığa zararlı hale getirmektedir. Bu nedenle güveç alırken atalarımızın kullandığı gibi sırsız güveçlerin terich edilmesinde yarar vardır.
Klasik yemeklerin yanında güveçte ayrıca pilav, çorba, hatta kek bile yapılabilir. Ancak kek yapmak için ağzı düz olan güveçler tercih edilmelidir. Aksi halde içerisinden çıkarmak pek kolay olmayacaktır.
Osmanlı mutfağında da çeşitli ebatlarda topraktan yapılmış güveç tencereler, helva güveçleri, testiler, küpler, güveç tavalar ve güveç çömlekler kullanılmıştır. Hatta toprak kaplarda yapılan küplerde su muhafaza edilmiş, daha ufak küplere yağ ve kavurmalar basılarak muhafaza edilmiştir.
O dönemlerde Çanakkale, Kütahya ve İznik’te üretilen çeşitli kaplar Sarayın ihtiyaçlarını karşıladığı gibi İstanbul’un ihtiyacını da karşılamıştır.
Şu an her ne kadar artık nadir olsalar da eskiden Sarayda ve İstanbul’da bulunan tüm fırınlar odun ateşiyle çalışan taş fırınlarmış. Güveç veya çömlekler fırına verilmeden önce azıcık hamur yapılıp ağzı sıvanırmış ki yemeğin lezzeti içinde kalsın, yemek kurumasın, yanmasın.