Buba Dedim, Acıktık !!!
Hayatta Herkesin Acı Ve Tatlı Bir Anısı Vardır...
Gençlik yıllarımdı hiç unutmam . Bir gece köyden eve gelmişiz.
Babam, kardeşim ve ben. Annem teyzemin yanında başka bir şehirde.
Buba dedim, acıktık...
Kardeşim de ısrar edince baktı olacak gibi değil, yemek yapmaya koyuldu. Gece 3 gibi bir tencere fasulyeli bulgur pilavını hazır etti. nasıl olduysa?
Hepsini tek tencerede pişirmiş.
Allah affetsin lan yemek gibi değil de kerpiç gibi olmuş.
Al apartmana kaçak kat çık, mübarek öyle mukavemetli. Yanına da cacık koymuş ama insan dedim şu hıyarı bir doğrar, böyle beşe altıya bölüp uboot gibi cacığın içine salmaz.
O yemeği kavga dövüş yedik, lokmalar taş oldu. Peşinden cacığı dayayınca bulgur çimento-su hesabı dondu kaldı.
Hadi ben neyse kardeşim kusacak kusamıyor, çocuğun gözünden boncuk bonbuk yaş geliyor.
Diş takımının yarısı eksik zaten bebenin, böyle hem ağlıyor, hem kusamıyor... Sağolsun anam yetişti zulüm bitti. O tarihten sonra peder mutfağa girmedi. Böylesi hepimiz için daha hayırlı.