Aşçıların dikenli yolları...
"hayat ve mücadele Koşusu"
İnsanın geninde var koşmak. Bebeklikten başlar bir an önce yürümek için zorlarız bedenimizi, yürümeye başlar sonrasında koşmak için zorlarız. Bu koşu sonrasında hayatımızın bir parçası olmuştur. Bedensel güç artık hayat koşusuna dönüşmüştür. Kariyer, başarı, hedefler, liderlik vb. geçirdiğimiz evrelere baktığımız zaman da bunu en iyi şekilde görürüz, nereden nereye geldiğimizi, nerede olduğumuzu.
Hayat felsefemizde başarı var ise bu koşu kaçınılmazdır.
Her iş kolunda olduğu gibi aşçılık sanatında da bu böyledir. Koşmak hedeflerini iyi belirleyerek hedeften hiç sapmadan kendi yolunu belirleyip koşmak, mücadele etmek. Daha dün gibi hatırlıyorum çıraklık günlerimi o mavi renk komi kıyafetinden ne zaman kurtulup, ne zaman beyaz aşçı gömleği giyeceğim diye içim içimi yerdi. Ustama sorardım ‘’Şefim ne zaman beyaz gömlek giyeceğim diye sorduğumda, ustamdan gelen yanıt zamanı geldiğinde üzerinde görürsün demiş idi.’’ Demek istiyor du ki önünde daha uzun dikenli yollar var.. O zamanki hedef bir an önce o canım beyaz aşçı gömleğini giymek idi.
Evet şimdi daha iyi anlıyorum, hedeflerimizde böyle işimizi başarı ile yaptığımızda yılmadan usanmadan bu hayat koşusunu sürdürdüğümüzde biz hiç farkında olmadan başarılar, kariyerler kendiliğinden peşimiz sıra bizi bulacaktır.
"Koşmadan istemeden mücadele etmeden yerimizde sayarak başarı beklenemez"
Gastronomide Aşçılarımızın geldiği nokta tartışmasız başarılıdır. Geçmişimize baktığımızda teknolojinin getirmiş olduğu imkânları en iyi şekilde değerlendirmiş adapte olmuşuz. İletişimi, günümüz ekipmanlarını çok iyi bir şekilde mutfağımıza katmışız.
Kim derdi ki mutfakta bilgisayar olacak. Bundan onbeş - yirmi sene önce istenilse hadi canım ne işin var bilgisayar ile denilirdi. Ama şimdi vazgeçilmez ekipmanların başında geliyor hatta fırına bağlantı kurarak Haccp gerektirdiği pişirme derecelerini zamanını ve saati pirintaut alıyor.
günümüzde
Aşçılık mesleğinde her evremizde kendimize bir hedef koymamız gerekir, evet ben şef oldum artık son nokta burası diye düşünmemek gerekir.
Türk Aşçılarını ve Mutfağını Avrupa normlarına taşıyacak isek bu hedeflerimizden vazgeçmemek gerekir. Bunun içindir ki geçmiş dönemlerde sunumlar, yarışmalar düzenledik. Bu yarışmaların amacı kim iyi kim kötü değil tamamen
Türk Mutfağı ve Aşçılarımızı gündemde tutmak.Yenilikler yaratmak, yerinde saymamak Biz
Mutfak Sanatçıları hedeflerimizden sapmadan bu koşuya devam etmek dileğim ile..
"Mutfaktaki Meslek Ahlakı"
Aşçılık sanatında hiçbir meslek dalında göremediğimiz saygı sevgi vardır o da ‘’usta – çırak ‘’ ilişkisidir. Çırak için ustası kutsaldır, vazgeçilmezidir. Şöyle baktığımızda kariyerimiz, sanatımız, mesleki ahlakımız, maddi manevi almış olduğumuz değerler hep ustamızın sayesinde değilmidir. Usta her zaman için ustadır. Şu an geldiğimiz noktada belki ustamızdan çok daha iyi yerlere gelmiş olabiliriz ama nihayetinde bu başarıda ustamızın payı yokmudur?
Vefalı olamak meslekte ayrıcalıktır..
Ustamızı unutmamak gerekir, unutmayalım ki bizim de yetiştirmiş olduğumuz çıraklarımızdan, Aynı sevgi, saygı ve değeri onlardan bekleyelim.
Bizi sanatkâr yapan mesleğimizde almış olduğumuz ahlaki değerlerdir.
Her kişi aşçı olamaz bu ayrı bir meziyettir.
"Sağlıcakla Kalın"
Executive Chef
Abdullah KÖK