Endüstriyel Tarıma Olan Bağlılık Çiftçiyi Eziyor...
Sorgül buğdayının arazideki durumunu görmek için Kızıltepe’de Rasim Abinin arazisindeydim. Rasim Abi Fatih ile dostlukları eskilere uzanan, tarım bilgisine ve tecrübesine güvendiğim özel bir dostumuz. Orada hayvan sayısının arttığını, arazi yanındaki ahırın genişlediğini ve hayvan gübrelerinin bu ahırların yanında kurumaya bırakıldığını gördüm.
Günümüz modern toplumlarında kentsel yerleşimler, hayvansal üretim ve bitkisel üretim birbirlerinden kopmaya başladı. Oysaki birbirinin içinden doğan bu üç öge, birbirini besleyerek bir ekosistem oluşturmaktaydı. İnsan atıkları ve hayvan gübreleri bitkisel üretim için kullanılırken, bitkisel atıklar ve yan ürünler hayvanlar için besin oluyordu. Bu beslenme döngüsünde yaygın çevre kirliliğinden bahsedilmiyordu.
Artan kentleşme önce yerleşimleri hayvansal ve bitkisel üretimden, sonra da hayvansal ve bitkisel üretimi birbirinden kopardı. Bu parçalanmada amaç, bitkisel ve hayvansal üretimde verimi arttırmaktı. Hayvansal üretim meralardan koparıldı, hayvanlar kapalı ve sıkıştırılmış binalarda yem ile beslenmeye başladı. Bu durumun sonucunda gübre ve idrar havuzlarda toplandı, kimi yerlerde nehirlere boşaltıldı.
Fabrika tarımıyla artık gübreyi bitkisel üretime ulaştırmak ekonomik değildi. Hayvancılık işletmeleri bitkisel üretimden koparılınca nöbetleşmeye giren yem bitkileri ve baklagilleri yetiştirmek yerine tek ürün sistemine geçildi. Tarım sistemi artık hayvancılığı da kapsayarak endüstriyel tarım olarak adlandırılmaya başlandı. İnsan, hayvan ve bitki arasında metabolik bir yarılma oluştu.
Beslenme akımı sadece bitkisel ve hayvansal ürünlerin insana iletilmesi olarak ele alındı. Ürünlerin kimyasal yüklü hale gelmesiyle, üretirken çiftçiler tüketirken halk, gıdaya olan güvenini kaybetti. Çiftçinin maliyeti ve büyük işletmelerin yaygınlaşmasıyla tüketicinin ürünlere ödediği fiyat arttı.
Hayvanı olan çiftçi artık ürünleri marketlerden alır oldu.
Tarım ve hayvancılık işletmeleri ülkenin belirli bölgelerinde yoğunlaştı. Çiftçi tarım politikaları sonucu elde ettiği gelirin azalışına ve bazı yıllar şiddetli düşüşler göstermesine rağmen girdi maliyetlerinin hızlı artışından yakınıyor. Endüstriyel tarıma olan bağlılık çiftçiyi eziyor.