Özgür Olanın Cevabı "Mert Efe DURSUN"
(Anadolu Üniversitesi, Gastronomi ve Mutfak Sanatları Bölümü Öğrencisi)
Yazıma Mehmet Yalçın’ın köşe yazısının analizi ile başlamayı tercih ediyorum. Mehmet Bey’in yazdığı “Lokantanın ölümü” yazısı, yeni yılın arifesinde kapanacak olan Cihangir’deki Özkonak Lokantası’nı konu ediniyor. Geçmiş bir devrin tatlı hatıraları ile elbette artık geçmiş olmasının hüznünü aynı anda hissettiğiniz yazı tam noktalanırken birden (aniden) atılan bir okla sizi bambaşka bir yerde bırakıyor. Bahsi geçen paragrafı doğrudan alıntılıyorum.
“Herkesin pek çok şey beklediği, kimilerinin ‘Geleceğimiz onlar’ bile dediği Z kuşağı mı? Bunların farkında bile olmadan aynı caddedeki üçüncü dalga kahvecileri, havalı burgercileri dolduruyor, Özkonak'ta üç kap yemeklik sağlıklı bir öğün rakamına hormonlu dana kıymasından pabuç köftelerini ya da glikoz şuruplu, margarinli kekleri tercih ediyor. Sadece Özkonak'ın değil, belki de yakında kara haberini alacağımız nice esnaf lokantasının tabutları da böyle çakılıyor…” -Mehmet Yalçın
Öncelikle kimilerinin “Geleceğimiz onlar” dediği neslimin edindiği alışkanlıkların sebeplerini açıklamayı doğru buluyorum. Benim neslimin doksanlarda kimsenin direnemediği ve bu ülkenin sahip olduğu değerlerin hemen hepsini dev ve sürekli bir dalgaymışçasına silip atan Amerikan kültür emperyalizminin içine doğduğunu anlayarak işe başlamak gerekiyor. Neslim ancak sistemin bizlere, bu kültürel iklimde yaşayan herkese, dayatılan “kimliksizleştirme” ve “tektipleştirme” politikalarının ürünü olabilir.
Fakat aslında buradaki çok ani dönüşün bize karşı duyulan bir öfke mi, yoksa yine aynı politikaların bir sonucu mu olduğunu tartışmak gerekiyor. Bu yazının sonuna kibarlığa ters düşecek biçimde konulan satırın sebebi nedir? Geçmiş bir zamanın artık gerçekten geçmişte kalmasına mı kızılıyor (kızılmakta), yoksa bizim “hormonlu dana kıymasından pabuç köftelerini ya da glikoz şuruplu, margarinli kekleri” tercih etmemize mi?
Bana kalırsa bize yöneltilen bu öfke, dünya çapındaki bu inanılmaz güçlü kültürel hegemonyaya boyun eğmek zorunda bırakılmış bir neslin histerik endişesinden kaynaklanıyor. Bir aydın kişi olarak öfkesini incelikli bir yazıyla ifade ederken, anlatamayacağı şeyleri rahatça kendi omuzlarından bizim omuzlarımıza sıyıran Mehmet Bey bu kültürel kayıpları basamak basamak yaşadığı bir yaşta olduğundan, o zamanlar ve bu zamanlar arasındaki farkı görmesine rağmen karşı çıkmak için doğru yolu seçemediğinden bizleri günah keçisi haline getiriyor.
Neslimin yaptıklarını yalanlamıyorum, neslim ne yazık ki dediklerinizin hepsini yaşıyor. Fakat bana kalırsa burada soru düne kadar kendi kaderini tayin hakkı vermediğiniz, sözünü dinlemediğiniz ve gelişiminde(gelişimine) hiçbir katkıda bulunmadığınız gençliğin tercihlerinin neden bu yönde olduğudur. Durumun acı tablosuna bakmadan ve onu kavramadan yargılamak, ne incelikli ne de bilimsel olabilir. Bu bir gelişimi değil ancak yine histerik duygulara kapılarak yazılan başka yazılar getirir.
Nitekim cevabın bu denli geç yazılmasının sebebi, yazarın aynı histeriye sahip olmasına rağmen sağduyulu arkadaşlarının ona gerçek problemi hatırlatmasıdır. Sorun aranırken bakış açımızı doğru yere yerleştirmediğimizde, hakim kültürel iklimi terk etmedikçe bize yapılan eleştirileri faydalı bulmuyorum. Okların, şayet atılacaksa, doğru yerden atılmadıkça doğru hedefi vurabileceğine inanmıyorum.
Kaynakça
https://t24.com.tr/yazarlar/mehmet-yalcin/lokantanin-olumu,33506
https://gastroanadolu.blogspot.com/2022/01/ozgur-olann-cevab.html